BZIKowe podsumowanie - marzec 2025

Marzec serialowo został zdominowany przez "Biały Lotos". Niezmiernie popularna, obsypana nagrodami (Bafta, Satelity, Emmy, Złote Globy) satyra na współczesne nowobogactwo ma wszystkie przymioty skazanego na sukces - chwytliwy temat, piękne, egzotyczne zdjęcia, świetny dźwięk i muzykę, fenomenalne aktorstwo (Murray Bartlett jako dyrektor hotelu jest genialny), mnóstwo humoru obnażającego i uwypuklającego wady głównych postaci.

Każdy sezon zaczyna się od zagadki - jest trup - a kolejne epizody  prowadzą do odpowiedzi kto, jak i dlaczego, śledząc losy gości luksusowej sieci kurortów "Biały lotos". Trudno mi stwierdzić czy dziejący się na Hawajach sezon pierwszy jest lepszy/gorszy od włoskich klimatów z sezonu drugiego, bo o ile bardziej mi odpowiada tempo z Hawajów to znów klimatem wygrywa odsłona włoska. Wiem natomiast jedno - część trzecia dziejąca się w Tajlandii jest rozczarowująca na tyle, że przestaliśmy oglądać po kilku odcinkach. Opowieść snuje się tak leniwie i tak mało zajmująco, że przekroczyło ramy naszej cierpliwości i mieliśmy dość czekania, aż coś wartościowego się wydarzy. Wiem, że każda dobra historia musi się rozhulać, ale znów bez przesady, ile można czekać. Nie wiem, czy wrócimy - raczej się nie zapowiada na ten moment.

“Przesmyk” (Max)   

Od początku wyglądało na solidną produkcję, coś tam marudziłem o małych nieścisłościach scenariuszowych, lecz ostatecznie muszę stwierdzić, że to jeden z tych lepszych polskich seriali.

Siłą scenariusza jest fikcyjna co prawda historia, która jednakże bez problemu mogła wydarzyć sie naprawdę, a ponieważ uderza w tony zagrożenia wojną, co jest bardzo aktualnym tematem, czujemy się bardziej zaangażowani i niemal dotknięci odpryskami tego, co widzimy na ekranie.

Polska konsul w Białorusi popełnia samobójstwo. W jej miejsce polski wywiad wysyła swoją agentkę (bardzo dobra rola Leny Góry) by rozeznać sytuację na miejscu, gdyż dochodzące sygnały sugerują możliwość białoruskiej prowokacji dającej podstawy do wojskowej interwencji w Polsce. Brzmi aż tak niewiarygodnie? Polecam.

Marcowym, planszowym wydarzeniem numer jeden był krakowski Book Game, na który wybraliśmy się całą rodziną.

Głównym celem było “SETI: Poszukiwania pozaziemskich cywilizacji”, które mieliśmy "umówione" i zostaliśmy szybko i sprawnie wprowadzeni w zasady. Seti to gra strategiczna w klimacie kosmicznym od czeskiego wydawnictwa CGE, którego gry zazwyczaj bardzo nam się podobają. Zagraliśmy pełną partię w trzy osoby i bawiliśmy się dobrze. Poświęciliśmy na nią niemal 3 godziny, więc całkiem sporo, choć pewnie przyczyną było nasze małe ogarnięcie zasad, jak to przy pierwszej rozgrywce. Chętnie zagralibyśmy ponownie. 

Korzystając z festiwalowej wypożyczalni zagraliśmy również w:

 

W zasadzie powinienem nadmienić na samym początku, że naszą wizytę na bnook Game rozpoczęliśmy od zakupów i do kolekcji wpadła “Wredna małpa”.

Dodatkowo w marcu z naszej growych zbiorów zagraliśmy w : 

oraz “Chrzań to” odwiedzając spotkanie Planszówka Kubiszówka.

Całkiem sporo się tego zebrało w marcu 💖

Dodatkowo w marcu "rozgrzebane": Atomfall, Quake 1, Half Life 2 i Tyrant's Realm. Do ogrania tak dużo tytułów, że trzeba chyba jakiegoś planu w końcu się trzymać. 😁

Jedna z tych książek, o których trudno się opowiada, bo niedość, że mam kłopot wyrazić słowami o czym jest, a co gorsze, co autor chce tą treścią przekazać. Po pierwszych kliku rozdziałach kompletnie nie miałem pojęcia do czego zmierza - dwie równolegle dziejące się historie, jakoś tam domyślamy się że są powiązane głównym bohaterem i z biegiem czasu co prawda całość nieco się rozjaśnia, ale finalnie konkluzja wciąż pozostaje niejasna - po co to wszystko? Powieść science fiction momentami mocno przekombinowana, a jednocześnie w dialogach bardzo infantylna, momentami wręcz groteskowa niczym z taniego komiksu. Relacje międzyludzkie pokazane bez żadnych emocji i empatii, surowo i nie angażująco.

Nie wyniosłem nic z tej lektury i chyba to jednak moja wina, bo przeglądając książkowe portale muszę uczciwie stwierdzić - Koniec Świata i Hard-boiled Wonderland  Haruki Murakami jest nieźle oceniana. Nie mogę ani polecić, ani odradzić, choć dla mnie to rozczarowanie. 

Odpuście sobie. Oklepany poradnik, przepisujące "dobre rady" z innych podobnych pozycji i rad coachowych guru, nie wnosząca nic oryginalnego. Szkoda czasu.

Antyutopijna, polityczna satyra, o tym jak to zwierzęta przejmują folwark w którym mieszkają i pracują, wyganiają ludzi, bo czują się uciskane oraz źle traktowane. Postanawiają sami zarządzać farmą kierując się równością wszystkich jej mieszkańców. Po osiemdziesięciu latach od publikacji "Folwark zwierzęcy" jest wciąż okrutnie i przerażająco aktualny. Koniecznie. Pochłonięte w formie audiobooka na Empik GO.